Pies to nie włochaty człowiek, to nie szczekający robot, bestia do okiełznania, ani zabawka. Pies to psia osoba, indywidualna, wrażliwa, czasem skomplikowana. Jednak wymaga empatii i zrozumienia. I tak samo, jak my ludzie, odczuwa ból, gdy ktoś je kopnie, szczęście, gdy okaże się mu uwagę, apatię, gdy zachoruje. Tak samo pragną się schłodzić, gdy jest im gorąco lub poznawać psich kumpli, a także mogą być wybredne i różnić się między sobą.
Każdy pies może:
⦁ nie lubić danej karmy, a gustować w innej
⦁ zupełnie nie lubić jakiegoś rodzaju aktywności
⦁ potrzebować więcej czasu na naukę albo innych metod dydaktycznych
⦁ konkretnego dnia nie mieć chęci na trening
⦁ chcieć choć trochę decydować o sobie
⦁ być zmęczony
⦁ mieć zły nastrój, jeśli coś go boli, albo się nie wyspał, albo tak po prostu
⦁ czuć się samotny, albo przytłoczony nadmiarem towarzystwa
⦁ bać się czegoś i oczekiwać od nas wsparcia
⦁ odczuwać frustrację, jeśli jego sygnały są ignorowane i nierozumiane
⦁ chcieć robić PSIE rzeczy: węszyć, bawić się, gryźć zabawki, kopać, odpędzać inne psy, bawić się z innymi psami
⦁ bronić się, jeśli ktoś zadaje mu ból.
Psy tak samo, jak ludzie różnią się od siebie. Nie znają pojęcia zła i dobra: oceniają sytuację na podstawie tego, czy są dla niego bezpieczne, czy nie. Okażmy im wsparcie i zrozumienie i podrapmy za uszkiem (chyba, że nie lubią tego, to wtedy nie drapcie)! 😉
Źródło: Psie Sucharki
