APOLINKA

Rok urodzenia: 2019

Apolinka – kotka z przeszłością, która wciąż czeka na przyszłość… 🖤

Apolinka to seniorka, której życie nie oszczędzało. Trafiła do schroniska w stanie, który trudno opisać bez ścisku w gardle – jej futerko było zlepione w twarde dredy, brudne i pełne odchodów, jakby nikt od dawna nie zauważał, że tam, w kącie, cierpi żywe stworzenie. Musiała zostać całkowicie ostrzyżona – straciła sierść, ale nie dumę.

Jej zęby były w tak tragicznym stanie, że nie było innego wyjścia – wszystkie musiały zostać usunięte. Dziś Apolinka nie ma już ani jednego ząbka, ale to nie powstrzymuje jej przed rzucaniem się na miseczkę z jedzeniem z zapałem, który wzrusza do łez. Bo Apolinka wie, co to głód. I już nigdy nie chce go czuć.

Nie ufa ludziom od razu – gdy zobaczy obcą twarz, potrafi syczeć, jakby chciała powiedzieć: „Nie skrzywdź mnie, proszę, ja już tyle przeszłam.” Ale jeśli dasz jej czas, cierpliwość i… dobre jedzonko – coś w niej pęka. W dobrym tego słowa znaczeniu.

A kiedy już Ci zaufa, rozkwita – dosłownie. Na dźwięk znajomego głosu przybiega do drzwiczek kociarni, nawołuje, jakby chciała powiedzieć: „To ty! Przyszedłeś! Daj smaczka, pogłaszcz, zostań na chwilę.” Uwielbia drapanko po główce, mruży wtedy oczy i przypomina sobie, że świat nie zawsze musi być zły.

Apolinka czeka na kogoś, kto spojrzy głębiej. Kto nie przestraszy się jej wieku, braku zębów, czy chwilowego syczenia. Bo za tym wszystkim kryje się serce, które bardzo chce kochać. I które wciąż wierzy, że ktoś je pokocha.