Huzar

Wystarczy spojrzeć w jego pełne niepewności oczy, by poczuć na własnej skórze strach, który mu nieprzerwanie towarzyszy. Huzar żyje w ciągłym przekonaniu, że zrobił coś złego – z przerażeniem w spojrzeniu i z przepraszającym, rytmicznie machającym ogonem. I na nic się zdadzą tłumaczenia, że w niczym nie zawinił, że to człowiek jest winny jego traumie, która go nie opuszcza.
Huzar pojawił się u nas na skutek przeniesienia z innego schroniska i choć jest to dla niego zmiana niewątpliwie na lepsze, spotęgowała jego niepokój, związany ze zmianą miejsca. Najbardziej potrzebuje teraz czasu i spokoju, który jest warunkiem odzyskania poczucia bezpieczeństwa. W warunkach schroniskowych jest to mocno utrudnione. Dlatego szukamy dla niego spokojnego, zrównoważonego człowieka, świadomego faktu, że Huzar potrzebować będzie czasu, by zaufać na nowo.